Igrzyska Olimpijskie

Igrzyska jako święto wszystkich Hellenów

Grecy bardzo cenili współzawodnictwo, dlatego też chętnie uczestniczyli we wszelkiego rodzaju zawodach i konkursach, które nazwali agonami. Od najdawniejszych czasów dbali o sprawność fizyczną. Było to bardzo ważne, ponieważ po mężczyznach oczekiwano, że zostaną dobrymi żołnierzami. W każdym mieście znajdowały się wydzielone tereny przeznaczone do ćwiczeń sportowych, na których Grecy spędzali wiele czasu. Zawody sportowe były częścią obrzędów ku czci różnych bogów i bohaterów. Najpopularniejsze igrzyska odbywały się w Olimpii na Peloponezie, w Nemei na Przesmyku Korynckim i w Delfach.
  Najsławniejsze jednak były igrzyska w Olimpii, poświęcone Zeusowi. Sportowcy spotykali się tam co cztery lata. Na czas igrzysk ogłaszano w całej Helladzie powszechny spokój. Przerywano wówczas wszystkie wojny, aby zawodnicy i widzowie, nawet ci z najdalszych zakątków świata greckiego, mogli bez przeszkód dotrzeć do Olimpii, a następnie bezpiecznie wrócić domu. W okresie igrzysk wszyscy Grecy czuli, że należą do jednej wspólnoty. Ktoś, kogo nie uważano za Greka, nie miał prawa uczestniczyć w tym wielkim święcie.

Na stadionie w Olimpii

Zawodnicy przybywali do Olimpii na wiele dni przed igrzyskami i – podobnie jak współcześni sportowcy – przygotowywali się do startu wraz ze swoimi trenerami. W dniu otwarcia stadion wypełniały tłumy przybyszów z całej Grecji. Wśród antycznych kibiców niewiele było kobiet, gdyż tylko niezamężne miały prawo zasiąść na ławach stadionu, a one rzadko opuszczały rodzinne polis.
  Zmagania sportowców trwały pięć dni, W pierwszym dniu igrzysk wszyscy zawodnicy uczestniczyli w obrzędach ku czci Zeusa i przysięgali, że będą walczyć uczciwie. Ci, którzy złamali złożoną Zeusowi przysięgę, ściągali na siebie powszechną pogardę. Drugiego dnia zawodów odbywały się konkurencje, w których startowali młodzi chłopcy. Dorośli zawodnicy rozpoczynali rywalizację dopiero trzeciego i czwartego dnia. Najważniejszą konkurencją był pięciobój, składający się z biegu (dystans liczył 200 metrów), skoku w dal, rzutów dyskiem i oszczepem oraz zapasów. Wielkie emocje u publiczności wzbudzały wyścigi rydwanów. Był to sport dla najbogatszych. Zdarzało się, że w zawodach jeden właściciel stajni wystawiał kilka zaprzęgów. Podobnie jak we współczesnych wyścigach konnych nagradzano zarówno woźnicę, jak i właściciela koni.

Bohaterowie igrzysk

Ostatniego dnia igrzysk nagradzano zwycięzców poszczególnych konkurencji (liczyło się tylko pierwsze miejsce). Otrzymywali oni z rąk sędziów wieńce uplecione z gałązek drzewa oliwnego rosnącego w świętym gaju Zeusa. Zwycięzców igrzysk olimpijskich uważano w Grecji za bohaterów, Ojczyste polis wystawiały im posągi, a poeci pisywali na ich cześć wiersze. W Olimpii przechowywano przez wieki stale uzupełniane listy z imionami bohaterów igrzysk. Przepisywali je chętnie różni kronikarze i podróżnicy odwiedzający to miejsce w starożytności. Historycy, badając ich dzieła, ustalili, że pierwsze igrzyska w Olimpii odbyły się według naszej rachuby czasu w 776 roku p.n.e.