Jian Zhen - 鑒真

Jian Zhen (鑒真, żył 688-783) był buddyjskim mnichem pochodzącym z Chin, jednak najważniejszą rolę odegrał w historii sąsiedniej Japonii. Za jego czyny do dziś zarówno buddyści jak i Japończycy uważają go za jednego z największych mężów ich kraju, a najsłynniejszym jego dokonaniem była podróż do Japonii.

Urodził się w prowincji Guangling jako Jianzhen Chunyu. Już w wieku czternastu lat po raz pierwszy wstąpił do klasztoru w Świątyni Daming, gdzie bardzo szybko zrobił postępy. Tam nauczył się nie tylko nauk duchowych buddyzmu, ale i sztuk medycznych, z których był tak znany na wschodzie. Jako dwudziestolatek wyjechał do Chang'an, aby poszerzać dalej swoją wiedzę, po czym wrócił do Daming po sześciu latach, gdzie swoją wiedzę medyczną wprowadził w życie, między innymi otwierając przy rzeczonej świątyni szpital, Dwór Beitian. Niedługo potem spotkał go też honor zostania opatem świątyni.

W roku 742 według naszego kalendarza, japoński poseł zaprosił go aby wykładał swoje nauki w jego macierzystym kraju. Jianzhen z chęcią przystał na tą propozycję i mimo protestów uczniów przygotował się do wyprawy. Pech jednak prześladował mnicha - aż pięć razy nie udawało mu się dotrzeć do kraju Kwitnącej Wiśni, przy czym ostatnia wyprawa była najbardziej pechowa. Statki rozbiły się na małych archipelagach na Morzu Chińskim, po czym ostatni statek, który miał go odwieźć do domu rozbił się u wybrzeży Hainanu, skąd nauczyciel musiał udać się lądem do celu. W czasie tej podróży na nic zdała się nawet jego ogromna wiedza medyczna - zaraził się ciężką chorobą, od której stracił wzrok. Najwidoczniej kamikaze chronił Japonię nie tylko przed wrogami, ale i przed przyjaciółmi.

Mimo tak niefartownej piątej wyprawy, Jian Zhen nie poddawał się. Podjął się w 753 roku szóstej wyprawy i w końcu razem ze swoimi uczniami. Udało mu się to tylko dzięki temu, że zabrał się z japońskim statkiem handlowym wracającym do ojczyzny. Na miejscu zaczął nauczać buddyjskich nauk, gdzie także założył świątynię w Tōshōdai-ji. Wiedza, którą popularyzował nie ograniczała się do nauk religijnych - nauczał także swoją wiedzę medyczną, dzięki której uleczył wiele wcześniej nieuleczalnych w Japonii chorób. Za te dwa czyny jest do dziś szczególnie honorowany tak w kraju wschodzącego słońca, jak i wśród wszystkich buddystów.

Zmarł on 10 lat po tym jak odszedł na emeryturę w posiadłości koło Nara, którą dostał od japońskiego cesarza. Został zapamiętany jako Ślepy Święty, Założyciel japońskiej drogi Vinaya, Twórca Japońskiej Medycyny i Dobroczyńca Japońskiej Kultury.

Obraz pochodzi ze strony www.cultural-china.com