Konfucjusz
Naprawdę mam szczęście. Zawsze, gdy popełniłem jakiś błąd, ktoś mi go wypomniał.
Wielu szuka szczęścia ponad ludzką miarę, inni poniżej jej, lecz ono znajduje się obok człowieka.
Czego sam nie pragniesz, nie czyń drugiemu.
Ci, którzy się uczą, podobni są do roślin. Zdarza się bowiem, że roślina zakiełkuje, ale nie rozkwitnie; zdarza się też, że zakwitnie, ale owocu nie wyda.
Uczyć się i nie myśleć to strata czasu, myśleć i nie uczyć się to niebezpieczeństwo.
Rozrzutność wiedzie ku utracie skromności, a oszczędność ku skąpstwu. Brak skromności gorszy jest jednak od skąpstwa.
Na drzewie dobrych intencji jest wiele kwiatów, lecz mało owoców.
Lepiej zapalić świeczkę, niż przeklinać ciemność.
Kto dostrzegłszy zysk o prawości pomyśli, kto w niebezpieczeństwie gotów życie ryzykować i kto po latach nie zapomina o swych przyrzeczeniach, ten jest człowiekiem doskonałym.
Dawniej ludzie uczyli się dla samych siebie, dziś robią to na pokaz.
Nie smućcie się, że nikt was nie zna. Troszczcie się o to, byście byli godni tego, by was znano.
Kto nabytą wiedzę pielęgnuje, a nową bez ustanku zdobywa, ten może być nauczycielem innych.
Siła człowieka nie polega na tym, że nigdy nie upada, ale na tym, że potrafi się podnosić.