Wysłany przez: Thor
« dnia: 20.04.2009, 22:34:46 »Może Pallidzi lub Pallaidzi?
Aktualności:
Puść wodze wyobraźni! Jeżeli masz pomysł na ciekawe opowiadanie napisz je w tym dziale. Temat dowolny, osadzony w starożytnych realiach historii lub mitów.
Wysłany przez: Kalontas
« dnia: 20.04.2009, 20:47:35 »Dwie małe prośby:
-Jak ktoś zna lepszą formę dla patrynomosu od "Pallas", niech pisze.
-Jak ktoś ma obraz, który przedstawia jak Pallydzi trzymają Prometeusza podczas przykuwania go do skał (a sam raz taki widziałem), niech da znać.
-Jak ktoś zna lepszą formę dla patrynomosu od "Pallas", niech pisze.
-Jak ktoś ma obraz, który przedstawia jak Pallydzi trzymają Prometeusza podczas przykuwania go do skał (a sam raz taki widziałem), niech da znać.
Wysłany przez: Kalontas
« dnia: 20.04.2009, 20:45:37 »Młodszy Tytan Pallas, bóg wojny, swego czasu poszukiwał sobie małżonki. Ze względu jednak na niestały charakter jego domeny i jego morderczą naturę, mało która z dość dobrotliwych Tytanek była skłonna go wybrać - a szczerze mówiąc, żadna go nie chciała. Wędrował więc w poszukiwaniu partnerki dla siebie, podobnie jak niegdyś jego ojciec, i w tych poszukiwaniach zawędrował aż do samego Hadesu. Tam odnalazł jedną z córek nocy, która wybrała sobie za domenę podziemną rzekę. Sama była też boginią nienawiści, a zwano ją Styks. Ponieważ wojna i nienawiść dobrze idą ze sobą w parze, ta para związała się we wzajemnym związku, który zaowocował powstaniem czwórki dzieci.
obraz nr 1 - Nike ## 1
Najstarsze z tych dzieci było córką, Nike, obwołana boginią zwycięstwa. Urodziła się skrzydlata i od razu rozweseliła swoją nienawistną matkę. Nie tylko od najmłodszych lat spotykały ją same zwycięstwa, ale potrafiała nimi obdarzać także innych. Podobno lubiła towarzystwo Tyche, bogini szczęścia - bo do każdego zwycięstwa potrzebna jest odrobina szczęścia. Nie wiemy o żadnych większych historiach z nią związanych, poza tym że często też towarzyszyła nigdy nie przegrywającej Atenie. Któregoś razu związać też próbował ją Ares, ale szybko została uwolniona przez Hermesa.
Po Nike Pallasowi i Styks urodził się syn, Kratos, uosobienie mocy i potęgi. Nie był on tyle siłą fizyczną, co dosłowną siłą i władzą. Wiedząc o jego niezwykłych zdolnościach, a mianowicie donoszeniu każdemu władzy, Kronos trzymał go blisko przy sobie. Nie zapobiegło to jednak jego upadkowi, gdyż Kratos tak jak jego rodzeństwo wziął stronę Zeusa. O nim również nie znamy szczegółowych historii. Po nim na świat przyszedł Zelos, uosobienie ambicji. Każdy pragnął mieć choć odrobinę daru od Zelosa, ale ten albo nie dawał go wcale, albo dawał go w chorobliwych, śmiertelnych wręcz ilościach - głównie dlatego, że miał chorą ambicję zostania najważniejszym bogiem. W końcu, jako ostatnia, urodziła się Bia, bogini siły. Jej dar również przychodził w nierównych dawkach, choć wielu ludzi mogło ten dar po prostu wytrenować. Zarówno o Zelosie jak i Bii osobno prawie nic nie wiemy.
Może mity o poszczególnych osobach z tego rodzeństwa są rzadkie i znikome, ale możemy z całą pewnością stwierdzić jaką ważną rolę spełnili razem. Choć ich ojciec w czasie Tytnomachii walczył przeciwko Zeusowi, matka obrała stronę młodszego boga i namówiła swoje dzieci, by poszły z nią. Gdy zwycięstwo, władza, ambicja i siła we własnych osobach przeszły na stronę Zeusa, sytuacja była już przesądzona. Wkrótce przyczynili się oni do upadku własnego ojca. Po upadku Kronosa, Zeus zaproponował im miejsce na Olimpie jako swoim pomocnikom, którą to propozycję szybko przyjęli. Ostatni mit z ich udziałem to ich sprzeciwienie się Prometeuszowi. Zelos obdarzył go zbyt dużą ambicją, co spowodowało upadek tego ostatniego. Następnie na rozkaz Zeusa trzymali Tytana, gdy Hefajstos go przykuwał do skał Kaukazu. Po tym wydarzeniu, znani są już tylko jako słudzy i posłańcy Zeusa.
obraz nr 1 - Nike ## 1
Najstarsze z tych dzieci było córką, Nike, obwołana boginią zwycięstwa. Urodziła się skrzydlata i od razu rozweseliła swoją nienawistną matkę. Nie tylko od najmłodszych lat spotykały ją same zwycięstwa, ale potrafiała nimi obdarzać także innych. Podobno lubiła towarzystwo Tyche, bogini szczęścia - bo do każdego zwycięstwa potrzebna jest odrobina szczęścia. Nie wiemy o żadnych większych historiach z nią związanych, poza tym że często też towarzyszyła nigdy nie przegrywającej Atenie. Któregoś razu związać też próbował ją Ares, ale szybko została uwolniona przez Hermesa.
Po Nike Pallasowi i Styks urodził się syn, Kratos, uosobienie mocy i potęgi. Nie był on tyle siłą fizyczną, co dosłowną siłą i władzą. Wiedząc o jego niezwykłych zdolnościach, a mianowicie donoszeniu każdemu władzy, Kronos trzymał go blisko przy sobie. Nie zapobiegło to jednak jego upadkowi, gdyż Kratos tak jak jego rodzeństwo wziął stronę Zeusa. O nim również nie znamy szczegółowych historii. Po nim na świat przyszedł Zelos, uosobienie ambicji. Każdy pragnął mieć choć odrobinę daru od Zelosa, ale ten albo nie dawał go wcale, albo dawał go w chorobliwych, śmiertelnych wręcz ilościach - głównie dlatego, że miał chorą ambicję zostania najważniejszym bogiem. W końcu, jako ostatnia, urodziła się Bia, bogini siły. Jej dar również przychodził w nierównych dawkach, choć wielu ludzi mogło ten dar po prostu wytrenować. Zarówno o Zelosie jak i Bii osobno prawie nic nie wiemy.
Może mity o poszczególnych osobach z tego rodzeństwa są rzadkie i znikome, ale możemy z całą pewnością stwierdzić jaką ważną rolę spełnili razem. Choć ich ojciec w czasie Tytnomachii walczył przeciwko Zeusowi, matka obrała stronę młodszego boga i namówiła swoje dzieci, by poszły z nią. Gdy zwycięstwo, władza, ambicja i siła we własnych osobach przeszły na stronę Zeusa, sytuacja była już przesądzona. Wkrótce przyczynili się oni do upadku własnego ojca. Po upadku Kronosa, Zeus zaproponował im miejsce na Olimpie jako swoim pomocnikom, którą to propozycję szybko przyjęli. Ostatni mit z ich udziałem to ich sprzeciwienie się Prometeuszowi. Zelos obdarzył go zbyt dużą ambicją, co spowodowało upadek tego ostatniego. Następnie na rozkaz Zeusa trzymali Tytana, gdy Hefajstos go przykuwał do skał Kaukazu. Po tym wydarzeniu, znani są już tylko jako słudzy i posłańcy Zeusa.