Główne cywilizacje > Biografie
Kleopatra VII
Lodowax:
Każdy z pewnością słyszał o Kleopatrze. Była ikoną Egiptu i chyba jedną z barwniejszych postaci w całej historii Egiptu. Urocza córka Ptolemeusza XII zasłynęła z romansu z Juliuszem Cezarem, imperatorem Rzymu. Kleopatra miała wielkie aspiracje co do pozycji Egiptu w świecie starożytnym, jednakże skończyło się na tym, że stał się kolejną rzymską prowincją…
Nie wiemy, kim była prawdziwa matka ostatniej królowej Egiptu. Jej ojcem natomiast był Ptolemeusz XII Auletes. W 51 roku p.n.e. Ojciec umarł, zostawiając siedemnastoletniej wówczas córce Kleopatrze i dziesięcioletniemu Ptolemeuszowi XIII swoje królestwo. Wg tradycji rodzeństwo miało się pobrać i wspólnie rządzić krajem. Początki panowania nowej pary królewskiej były ciężkie i już po dwóch latach musiała zbiec z Egiptu. Kapłani nie mieli najmniejszego zamiaru dzielić z nią władzy, a młody Ptolemeusz XIII był jeszcze podatny na wpływy. Królowa Kleopatra uciekłszy do Palestyny zaczęła tam organizować wojsko najemne za zabrane ze skarbca pieniądze. Tymczasem król Ptolemeusz i jego doradcy gotowali własne wojsko do najazdu…
Jednak prawdziwym zwycięzcą w tej potyczce okazał się Juliusz Cezar. Spacyfikował on armię Ptolemeusza oraz nakazał mu spłacić dług zaciągnięty przez ojca i pogodzić się z siostrą, która już wtedy była kochanką Imperatora. W stolicy kraju wybuchł wtedy przeciwko nim bunt, podjudzany przez brata i młodszą siostrę Kleopatry. Ostatecznie udało się jednak zdusić rebeliantów aleksandryjskich. Kleopatra została królową, a Juliusz Cezar – Imperator Rzymu – jej kochankiem. Gdy Juliusz opuszczał późną wiosną królowa Egiptu spodziewała się dziecka. Mały chłopiec nazywany był powszechnie Cezarionem.
obraz nr 1 - Kleopatra i Cezarion ## 1
Następne lata w życiorysie królowej to przede wszystkim okres wojen domowych w państwie rzymskim. Kleopatra – mało zresztą skutecznie – próbowała wspierać zwolenników Cezara. W końcu jednak, gdy Marek Antoniusz odniósł zwycięstwo urocza królowa oczarowała nowego wodza Imperium, zapewniając godne życie sobie i swojemu synowi – Cezarionowi. Ich wspólne życie miało trwać już zawsze, ale…
Pewna zima, 41 roku p.n.e. przyniosła oziębienie w stosunkach władcy Rzymu i królowej Egiptu. Antoniusz prowadził przygotowania do wojny z Partami i – jednocześnie – zawarł małżeństwo z córką Oktawiana Augusta – Oktawią. Małżeństwo miało służyć celom wyłącznie politycznym i zbliżyć do siebie dwóch władców, ale, niestety, nie pomogło. Obaj chcieli wojny. Marek Antoniusz zatem odesłał swoją żonę – formalnie nie rozwodząc się z nią – do Rzymu i wrócił do Kleopatry, która czekała na niego w Antiochii. Oboje, choć może nie darzyli się uczuciem tak gorącym, jak kiedyś, to potrzebowali siebie nawzajem: Antoniusz zasobów materialnych Egiptu w wojnie z Partami, a Kleopatra wsparcia politycznego.
Dzięki związkowi królowej z Markiem Antoniuszem Egipt otrzymał nowe tereny: Cypr, część Cylicji, Cyrenajka, część Krety, część obszarów zamieszkałych przez Arabów Nabatejskich, ziemie Iturejczyków i środkową część wybrzeża fenickiego. Mimo nacisków ze strony Kleopatry VII nie zdecydował się oddać pod protektorat egipski Judei, rządzonej wówczas przez Heroda Wielkiego. Nie wiadomo, czy kiedykolwiek doszło do małżeństwa między tą parą. Jeśli istniało małżeństwo, nie mogło ono zyskać żadnej mocy w świetle prawa rzymskiego, nie uznającego związków między Rzymianami a tymi, którzy nie byli obywatelami rzymskimi. Marek Antoniusz w ostateczności pokonał Partów i zorganizował wielką scenę triumfu w Aleksandrii, podczas której ogłosił Kleopatrę mianem królowej królów, a Cezariona – królem królów. Warto chyba też wspomnieć, że dzieci Antoniusza i Kleopatry miały świetnego nauczyciela – historyka Mikołaja z Damaszku.
Wybuchła kolejna wojna. Wojska Antoniusza przegrały pod Akcjum. Wodzowi udało się zbiec do Egiptu i – choć nim Oktawian dotarł do kraju nad Nilem minęło dziesięć miesięcy, to nie było najmniejszych szans na odwrócenie sytuacji. Marek Antoniusz popełnił samobójstwo, a wraz z nim – od ukąszenia kobry – zginęła Kleopatra, która nie miała najmniejszych wątpliwości, że Oktawian nie da jej władzy. Nim to się jednak stało królowa usiłowała wszystkimi możliwymi sposobami zostawić swoim dzieciom jakieś królestwo. Oktawian August jednak był bezwzględny: adoptowany syn Juliusza Cezara nie pozwoliłby innemu jego potomkowi pozostać przy życiu. Kleopatra zginęła, a wraz z nią wszystkie jej dzieci i marzenia Egiptu o suwerenności. Egipt był częścią Rzymu już do samego końca…
obraz nr 2 - Kleopatra VII ## 2
Kalontas:
Powiem tak, historia dość ciekawa. Nie wiadomo, czy tą kobietę kochać czy nienawidzić. Wodzowie się w niej zakochiwali, bo podobno była bardzo piękna, a w alkowie stosowała pewien manewr, który zapewnił jej miano najlepszej kochanki świata starożytnego. Natomiast nienawidzić ją można, bo wszystko z czego ją znamy, robiła z wyrachowania i żądzy władzy... cóż, femme fatale starożytnego Egiptu - nic dodać, nic ująć.
Lodowax:
Ale zważ też na to, że dbała o dzieci. O siebie też, to prawda. Ale głównie o dzieci. Chciała, żeby żyło im się dobrze, po królewsku. Niestety nie wszyscy tego chcieli i wszyscy zginęli. Nie wnikam, co robiła z kochankami, ale musiała być piękna, by oczarować dwóch mężczyzn, którzy mogli mieć każdą a chcieli jej... :)
KajSztof:
Czy taka piękna ona była... Obecnie (patrząc na rzeźby i takie tam) uznaje się, że Kleopatra VII była raczej pospolitej urody, niż jakiś cud na ziemi. Nie zmienia to faktu, że faktycznie była kochanką nr 1 w antyku. :D
Kalontas:
Zaufaj mi, to powodzenie zapewnił jej jeden prosty "ruch", który ona miała wrodzony, a dzisiejsze kobiety nieudolnie kopiują. Nie będę wnikał w szczegóły co by się dzieci nie zgorszyły. :P
Jako ciekawostkę dodam, że uważała się za wcielenie samej Isis, co nieco zgadzało się z jej megalomanią. Owszem, dbała o dzieci, i tym bardziej żal mi tego co się stało z Cezarionem.
Nawigacja
[#] Następna strona
Idź do wersji pełnej